Σε ποιο στάδιο ανάπτυξης βρισκόμαστε;

Στην παιδική ηλικία τα πάντα είναι αξιοπερίεργα. Τα παιδιά δεν έχουν αίσθηση του κινδύνου. Τίποτα δεν είναι επικίνδυνο, κανένα αντικείμενο εξαιρετικά πολύτιμο, κανένα εμπόδιο ανυπέρβλητο. Τα παιδιά είναι ανυπόμονα, ανήσυχα…  Φτιάχνουν φανταστικούς κόσμους. Παίζουν, πειραματίζονται,  εξερευνούν…απαιτούν την εμπειρία, την επιβεβαίωση…το μυστήριο που αναζητά κάθε παιδί, σε αυτήν την εποχή της «ενεργούς εξάρτησης», είναι ο εαυτός του.

Οι έφηβοι διακινδυνεύουν, πειραματίζονται με μικρή βεβαιότητα για τις συνέπειες, αμφισβητούν, γίνονται κάποιες φορές επιθετικοί, μοναχικοί, ασκούν στιγμιαίες κριτικές, εμπλέκονται σε έντονες δεσμεύσεις και τις εγκαταλείπουν όσο γρήγορα και απότομα τις ανέλαβαν. Ψάχνουν το «εγώ» κ την επέκταση τους σε έναν καινούριο επικίνδυνο κόσμο.

Ο ώριμος άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του και τις ρίζες του μόνο σε δημιουργική σχέση με τον κόσμο και την αίσθηση της ενότητας με όλους τους ανθρώπους και την φύση (Ε.Φρομ). Η ουσία της ωριμότητας βρίσκεται στις δημιουργικές και υπεύθυνες επιλογές.  Οι ώριμοι άνθρωποι έχουν ειλικρινή διάθεση να είναι παραγωγικοί και να προσφέρουν στους άλλους. Θέλουν να δημιουργούν και να μοιράζονται τα δημιουργήματα τους. Θεωρούν την ύπαρξη, μια σειρά επιλογών, για τις οποίες είναι αποκλείστηκα υπεύθυνοι. Ενδιαφέρονται, σέβονται και εκτιμούν τον κόσμο, την κοινωνία μέσα στην οποία ζουν και τους άλλους που βρίσκονται σ’ αυτήν, ακόμα και αν δεν συμφωνούν εντελώς με αυτούς.

Οι ώριμοι και ολοκληρωμένοι ερωτικοί σύντροφοι έχουν ανάγκη για συντροφικότητα, για την δημιουργία σχέσεων. Η αληθινή στενή σχέση είναι μια θετική ισχύς μόνο αν είναι ο συνδυασμός δυνάμεων και ενέργειας με άλλα ώριμα πρόσωπα για την συνεχή ανάπτυξη και των δύο. Μέσα από τη στενή σχέση, τη διαρκή συντροφικότητα μπορούμε να δούμε τον γνήσιο κόσμο ενός άλλου ανθρώπου  και να έχουμε μια γνήσια αντανάκλαση του δικού μας. Μελέτες έχουν δείξει ότι μονό οι στενές σχέσεις που εκτείνονται πέραν της κοινωνικότητας και προσφέρουν τις προϋποθέσεις για παρατεταμένη συντροφικότητα, όπως η συμβίωση ή ο γάμος, μπορούν να μας δώσουν το πιο παραγωγικό αναπτυξιακό πλαίσιο μέσα στο οποίο μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και να εκφραζόμαστε ελεύθερα σ’ ένα αξιόπιστο, ασφαλές, δεκτικό, ενθαρρυντικό και έμπιστο περιβάλλον. Μας δίνουν την πιο ζωτική προϋπόθεση για να ξεπεράσουμε την μοναξιά, να αναλάβουμε και να εξερευνήσουμε την ανθρώπινη εμπειρία χωρίς φόβο και παραλογισμό. (Λεο Μπουσκαλια: προσωπικότητα και ολοκλήρωση)

Αναρωτιέμαι…

Σε ποιο στάδιο ανάπτυξης βρίσκεται ο καθένας μας; Πως συμπεριφερόμαστε;

Σε ποιο στάδιο ανάπτυξης είναι οι φίλοι, οι σύντροφοι, οι συνεργάτες που διαλέγουμε; Και από την στιγμή που είμαστε οι επιλογές μας, κοιτάζοντας την συμπεριφορά μας και τους ανθρώπους που διαλέγουμε στο παρόν μας, μέχρι που αφήνουμε τον εαυτό μας να αναπτυχθεί; Αν ο μέσος όρος ζωής είναι 80 χρόνια, πόσα χρόνια επιλέγει ο καθένας μας να παραμείνει στο κάθε στάδιο; 

η πηγή για τα 3 στάδια της ανάπτυξης είναι το βιβλίο προσωπικότητα και ολοκλήρωση του Λ. Μπουσκαλια.